Per toeval kreeg ik via mijn oud-klasgenoot Jacques de Faber te horen dat Dhr. Volkering, onze geliefde gymdocent, is overleden. Hoewel ik al inmiddels 20 jaar geleden mijn HAVO-diploma gehaald heb, doet het mij veel. Op de basisschool was ik niet goed in gym. Als ik terugkijk in mijn eigen rapport, is mijn inzet vaak voldoende, maar daar blijft het dan ook bij. Ik ben heel bang voor hoogtes en kwam daardoor niet goed uit de verf in de gymzaal. Dit veranderde toen ik op het Libanon kwam. Daar werden verschillende sporten aangeboden en vooral atletiek op het Lange Pad bracht mijn liefde voor gym terug. In de brugklas gingen we met 2 verschillende groepen in juni op kamp. Zo konden we elkaar beter leren kennen. Dhr. Volkering was toentertijd mentor van 1F en ging met zijn groep en mijn groep 1C van Mevr. Schreuder (Engels) op kamp naar Geffen. Dhr. Volkering had een aanstekelijke enthousiasme voor de activiteiten die wij ondernamen. Vooral het uitstapje naar de sterrenwacht staat mij bij. We moesten een heel eind lopen voordat wij aankwamen en de mega grote sterrenkijkers konden zien. Uit die werkweek zijn vriendschappen gevormd die nog jaren hebben voortbestaan.
In 4 HAVO ging wij opnieuw op kamp. Dit keer was het naar de Ardennen om te kamperen, een ervaring die denk ik voor velen een mooie herinnering geworden is. We maakten een reflectortocht, gingen klimmen, mountainbiken en kajakken. Het mooiste van die hele werkweek vond ik de wandeling door de bossen, langs kleine stroompjes en spannende, smalle paadjes. We waren kapot toen we terugkwamen en ik stond er als puber versteld van dat “die oude docenten” (Els Oosterlaan en Dhr. Volkering volgens mij) deze woeste tocht hadden uitgezet, haha. Hoewel ik meerdere docenten LO heb gehad (wat stuk voor stuk topdocenten zijn) en getuige het feit dat de meesten nog steeds op het Libanon de LO-sectie vormen, staat onder andere Dhr. Volkering mij nog goed bij. Wanneer onze paden elkaar kruisten vroeg hij altijd hoe het gaat en was daarbij ook oprecht geïnteresseerd. Ik heb online de uitvaart gevolgd en kwam daarbij tot de conclusie dat de warmte en interesse voor de medemens die Dhr. Volkering bij zich had, niet alleen door mij opgemerkt werd. Ook hadden wij veel dezelfde hobby’s, blijkt achteraf. Dansen, muziek maken maar ook schaatsen, zodra er maar net genoeg ijs ligt om veilig te kunnen gaan. Lieve Dhr. Volkering, ik zal een ere rondje rijden dit jaar op de schaatsbaan met La Vie Est Belle van Diggy Dex in mijn hoofd!
Merel Hendriks- HAVO examen 2003
