Uit Voltreffer 39, n.a.v. 100 jaar Libanon Lyceum:
“Huiswerk was voor mij tot de examenklas een onbekend fenomeen”
“Ik was 12 jaar toen ik na een bootreis van drie weken, uit Indonesië opeens aanspoelde in Kralingen. Ik sprak Nederlands, maar dacht Indonesisch, voelde me eigenlijk een allochtoon. Mijn lagere school in Bandung had me een goede ondergrond meegegeven en voor ik het wist zat ik in II-gym I, de Kralingse klas van het Gymnasium. Mijn eerste ochtend Libanon herinner ik me nog goed. Dat waren twee lessen gymnastiek (Verschoof) en twee lessen tekenen (Theri). Favoriete vakken die in mijn latere leven een bepalende rol zijn gaan spelen.
Na de tweede klas was ik steeds minder geïnteresseerd in het “leren” en steeds meer in beslag genomen door mijn hobby’s. Naast sport en muziek waren het vooral de dames die mijn aandacht trokken. Na Tonny kwam Conny, toen Mia en Pia, dan Mies en Ineke. Het was spannend en het nam veel tijd in beslag. Maar ja, je kreeg er ook veel voor terug. De rapportcijfers daalden evenredig en vanaf de derde klas werden het vijfjes, zesjes en een enkele zeven. Huiswerk was voor mij tot de examenklas een onbekend fenomeen, tot grote ergernis van zeer gemotiveerd docentencorps. Van mijn gymnasiumopleiding zijn behalve het beeld van Plato en de grot, de biecht van de archipoeet (meum est propositum in taberna mori – met dank aan Hemelrijk) en de koestering van twijfel (dubito ergo sum) weinig sporen overgebleven of het moet zijn dat pijn passie voor cryptogrammen iets te maken heeft met het vertalen van onleesbare Griekse en Romeinse teksten.
Goede vrienden uit mijn Libanontijd: Hans den Ouden, Bernard Jansen en Leo van der Hucht. Docenten die veel indruk maakten: Tak, Kamp-Kan, Hijszeler, Hattink, Hoekstra (die mij tweemaal “definitief” van school stuurde), rector Deering (die mij tweemaal weer gratie verleende. Omdat ik in het schoolvolleybalteam speelde?), Hemelrijk, Van der Pot-Lako en Wickel.
Na de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Den Haag weer snel terug als gymnastiekleraar en later als studieleider en conrector. Ik bleef 45 jaar hangen. Een voorbeeld van job rotation. Nu, het huisje in Frankrijk, na alle francofiele impulsen van mevrouw Kamp-Kan. Overigens spreek ik, na zeven jaar genoten te hebben van haar lessen, nog steeds matig Frans.
